De boze burger

Luisteren naar de stem des volks is in de politiek een verdachte bezigheid. Het volk bestaat, voor degenen die boven ons zijn gesteld, namelijk al sinds mensenheugenis uit domme burgers. Wie daar naar luistert is bij definitie dus ook dom. Een eeuwenoude maar prachtige cirkelredenering om luisteraars naar het volk in het verdomhoekje van populisme te zetten. Dat gebeurt uiteraard hoog verheven vanaf het intellectuele schild "Wij weten wat goed is voor de (domme) burger".

Helaas wordt dat schild in een democratie gedragen door die zelfde burgers als schildknapen en die zijn ook weer niet zo dom. De politiek staat dus wankel op dat schild. De ontsnapping om niet in eigen staart te bijten met de declassering dom is sinds kort gevonden in "de boze burger". Deze is niet dom en ook niet volks maar is alleen maar boos. Luisteren naar "de boze burger" is zodoende geen populisme.  Het intellectuele schild is daarmee omgevormd tot "Wij weten wat goed is voor de (boze) burger".

Het probleem is echter dat "de boze burger" evenmin bestaat als "de domme burger". Dat is echter voor de politiek met in haar kielzog de journalistiek echter geen probleem. Deze is eenvoudig te creĆ«ren door elk denkbaar en ondenkbaar probleem te koppelen aan "de boze burger" en vervolgens de eerst dom geachte burger wijs te maken dat hij nu boos is.

Ook bij dit zendelingenwerk wordt gebruik gemaakt van spiegeltjes en kraaltjes of beter gezegd sigaren uit eigen belastingdoos om de boosheid te cultiveren. Met veel  beloven en weinig (kunnen) geven blijft zodoende "de boze burger" per saldo"de domme burger" en de politiek stevig op het intellectuele schild.